MAGISTER VOICE

Escoita a chuvia caer pinga

                          A

                            Pinga

Polas cordas vogais

A c a m a r a l e n t a

Na voz de Leonard Cohen

Inherente ao pasado

Imposiblemente presente

Cara o futuro

Caendo en cada pin

                 

                 in

                

                 ng

                 

                  a

Un arcodavella con todas as cores

Nun fluído azulmalvado

A voz ecoando sen présa polo eco

                           silencio

                           son exacto

                         

dunha aproximación

Esmaltando o tempo demorado

No caracol do son

Evoluíndo precisas, a chuvia, a voz

Escorregando pola liña curva destinada sempre a atoparse

Consigo mesma.

Grazas, garzas

Que voades na distancia

Como esa voz na lembranza inequívoca.

Cada dente de león, unha canción

Cada canción, un marco

Cada marco, un póster de realidade

Anque non saibamos exactamente como seguir

Sabemos que sempre é a mesma canción

Sen redundar

Sen apañar máis que sorrisos transmigrados

Dunha era a unha nación

Que non é

Senón unha canción ecoando viva

Tan viva como os 10.000 anos da árbore…do ser vivo…máis lonxevo do planeta

Apréndeme a dicir para calar

Apréndeme a proxectar o meu eu cara a desintegración total e absoluta do meu ser que treme cando a voz del irrompe, o home, preguntando sombra sobre non sei que de cómo, de cando, de por que si e por que non

Grazas por non entendermos nada

Grazas por deprimirnos ata afogar

Emerxeremos sedentos de optimismo

Sóbrannos sarcasmos, ironías e outras retrancas

Esa maneira autóctona de irmos marchando

Ámovos

Latas de voz

Que conservades intacta

A intención